ایالات متحد مکزیک یا مکزیک، کشوری است در آمریکای شمالی. این کشور بیش از ۱۲۰ میلیون نفر جمعیت دارد و پایتخت آن مکزیکوسیتی است.
زبان اداری و کاربردی در مکزیک زبان اسپانیایی است اما این کشور یک زبان رسمی ندارد و از سال ۲۰۰۳، تعداد ۶۲ زبان بومی سرخپوستی نیز به عنوان «زبانهای ملی» ثبت شده و رسمیت یافتهاند. کشور مکزیک بزرگترین کشور اسپانیاییزبان جهان است و حدود یکسوم از کل اسپانیاییزبانهای جهان در مکزیک زندگی میکنند.
۷۰ درصد مردم مکزیک از تبار مستیزو (دورگه سفیدپوست و سرخپوست)، ۱۵ درصد سفیدپوست و ۹.۸ درصد سرخپوست هستند. ۸۲.۷٪ مردم آن مسیحی کاتولیک و ۷.۹ درصد پیرو دیگر شاخههای مسیحیت هستند.
این کشور از شمال با ایالات متحده آمریکا و از جنوب شرقی با گواتمالا و بلیز هممرز است. همچنین اقیانوس آرام، در غرب و جنوب، خلیج مکزیک در شرق و دریای کارائیب در جنوب شرق آن قرار دارند. این کشور با حدود ۲ میلیون کیلومتر مربع وسعت، ۱۴اُمین کشور وسیع دنیا و ۱۱اُمین کشور پرجمعیت دنیاست.
نخستین آثاری که از انسان در آمریکای میانی به دست آمده متعلق به ۴۰ هزار سال پیش است. مکزیک همچنین مهد یکی از مهمترین تمدنهای باستان، آزتک، بودهاست. مکزیک در سده ۱۶ میلادی توسط هرنان کورتس کشف شد و در سال ۱۵۱۹ تمدنهای بومی مکزیک از سوی اسپانیاییها مورد حمله قرار گرفتند. این کشور از سال ۱۵۲۱ تا جنگهای استقلال مابین ۱۸۲۱-۱۸۱۰ مستعمره اسپانیا بودهاست.
مکزیک پرجمعیتترین منطقه تحتالحمایه اسپانیا بود. پس از سه قرن استیلای امپراتوری اسپانیا، سرانجام در سال ۱۸۱۰ استقلال مکزیک از اسپانیا اعلام شد.
نام آغازین این کشور اسپانیای نو بود. اما پس از آنکه نام پایتخت آن را مکزیکوسیتی انتخاب کردند نام مکزیک که برگرفته از زبان سرخپوستی ناهوآتل است را برای آن برگزیدند. معنی مکزیک مشخص نیست اما به نظر برگرفته از mextli یا Mēxihtli است.
نخستین آثاری که از انسان در آمریکای میانی به دست آمده متعلق به ۴۰ هزار سال پیش است. در حدود ۹ هزار سال پیش سرخپوستان عهد باستان به کاشت ذرت روی آوردند از این اتفاق به عنوان یک انقلاب فرهنگی یاد شدهاست.
به مدت نزدیک به سه هزار سال مناطق آمریکای مرکزی در محدوده مکزیک امروزی محل استقرار تمدنهای پیشرفته سرخپوستی بودند.اما در سال ۱۵۱۹ تمدنهای بومی مکزیک از سوی اسپانیاییها مورد حمله قرار گرفتند. اسپانیاییها با توسل به سلاحهای آتشین توانستند تمدنهای آزتک، مایا و اولمک را در مکزیک شکست دهند و این کشور را به تصرف خود درآورند.
در سال ۱۵۲۱ نیز اسپانیاییها با کمک تلاکسکالتکها، که از اصلیترین دشمنان آزتکها محسوب میشدند، تنوچیتیتلان پایتخت ازتکها را به تصرف خود درآوردند. تصرف پایتخت آزتک منجر به تحتالحمایگی مکزیک در سال ۱۵۳۵ شد، از این پس مکزیک تحتالحمایه یا به تعبیری دیگر مستعمره اسپانیا شد.
مکزیک پرجمعیتترین منطقه تحتالحمایه اسپانیا بود. پس از سه قرن استیلای امپراتوری اسپانیا، سرانجام در سال ۱۸۱۰ استقلال مکزیک از اسپانیا اعلام شد. صدور اعلامیه استقلال منجر به یک دوره جنگهای طولانی میان نیروهای اسپانیا و مکزیکیها شد. در نهایت در سال ۱۸۲۱ مکزیک رسماً به استقلال رسید و ایتوربیده به عنوان امپراطور این کشور بر تخت نشست.
دو سال بعد نیروهای انقلابی او را از قدرت برکنار کردند و در سال ۱۸۲۴ قانون اساسی بر مبنای نظام حکومتی جمهوری در مکزیک تدوین شد. نام کشور را نیز از امپراتوری مکزیک به ایلات متحده مکزیک تغییر دادند.
در سال ۱۸۳۵ تگزاس از این مکزیک اعلام استقلال میکند که این اتفاق منجر به نبرد آلامو و به دنبال آن جنگ آمریکا و مکزیک در بین سالهای ۱۸۴۶-۴۸ میشود. در سال ۱۹۱۰ به دنبال عدم رضایت مردم از رئیس جمهور وقت پورفیرودیاز منجر به انقلاب مکزیک میشود. در سال ۱۹۱۷ قانون اساسی جدیدی به تصویب میرسد و حزب ناسیونالیست انقلابی قدرت را در دست میگیرد.
بر اساس آخرین برآورد رسمی جمعیت مکزیک ۱۱۲ میلیون نفر است و پرجمعیتترین کشور اسپانیایی زبان در جهان است. رشد سالانه جمعیت مکزیک از ۳٫۵٪ در ۱۹۶۵ به ۰,۹۹٪ در سال ۲۰۰۵ کاهش یافتهاست. امید به زندگی در سال ۲۰۰۶ ۷۵٫۴ سال برآورد شده (۷۲٫۶ مرد و ۷۸٫۳ زن). نرخ مرگ و میر در سال ۱۹۷۰ ۹٫۷ در هر ۱۰۰۰ نفر بود در حالی که در ۲۰۰۱ این نرخ به ۴٫۹ مرد در هر ۱۰۰۰ مرد و ۳٫۸ زن در هر ۱۰۰۰ زنان کاهش یافتهاست. دلایل اصلی مرگ در سال ۲۰۰۱ بیماریهای قلبی (۱۴٫۶ ٪ برای مردان ۱۷٫۶ درصد زن) و سرطان (۱۱ ٪ در مردان و ۱۵٫۸ ٪ در زنان) بودهاست. ۷۵٪ مردم ساکن مناطق شهری هستند.پنج منطقه بزرگ شهری در مکزیک مکزیکو سیتی بزرگ، گوادالاخارا بزرگ، مونتری بزرگ، پوبلا بزرگ و تولکا بزرگ است.
مکزیک دارای بزرگترین جمعیت اسپانیولی زبان در جهان است. تقریباً یک سوم از مردم اسپانیولی زبان دنیا در کشور مکزیک زندگی می کنند. زبان اسپانیایی که توسط ۹۷٪ مردم مکزیک گویش میشود به عنوان زبان ملی این کشور در نظر گرفته شده است.
از سوی دیگر کشور مکزیک میهنی برای تعداد زیادی از زبان های بومی می باشد. از میان مردم مکزیک ۵٫۴٪ به یکی از زبانهای بومی گویش میکنند و ۱٫۲٪ اسپانیایی نمیدانند و به فقط به زبان خود گویش میکنند. جند زبان بومی که گویش وران زیادی دارد عبارتند از: زبان ناواتلی با ۱٫۴۵ میلیون نفر گویشور و زبان یوکاتک مایا با ۷۵۰ هزار نفر. برخی از زبانهای محلی در معرض خطر انقراض هستند مانند لاکاندون که توسط کمتر از صد نفر گویش میشود. زبان انگلیسی به طور گستردهای در کسب و کار در شهرهای مرزی و نیز توسط یک میلیون شهروند آمریکایی که در مکزیک زندگی میکنند استفاده میشود.
فرهنگ مکزیک بازتابی از تاریخ این کشور و ترکیبی از فرهنگهای تمدنهای پیش از ورود اسپانیاییها و فرهنگ اسپانیا است.زمانی که مکزیک به یک کشور مستقل تبدیل شد به دنبال یک هویت ملی بود که تنها عنصر مشترک میان ساکنان تازه آن کاتولیک بودنشان بود. در آخرین ربع سده نوزدهم و دهه نخست سده بیستم یعنی در دوران پورفیریو دیاس با پیشرفت اقتصادی و آشتی همراه بود. از عناصر مهم فرهنگی مکزیک میتوان به: رقص ماریاچی که رقصی سنتی است و در آن زنان جامههای رنگارنگ خود را همراه با ضربآهنگهای شاد ماریاچی در هوا به جلو عقب میچرخانند. در این رقص دو نفره مردها دست خود را پشت کمر خود حلقه میکنند و زنان با حفظ فاصلهای محترمانه، در برابرشان دامن افشانی میکنند.
روز درگذشتگان یا دیا دلوس مورتوس: در این روز در واقع باور و سنتی است که مکزیکیها آن را از اجداد سرخپوست خود به یادگار نگه داشتهاند. بعد از ورود اسپانیایی در قرن شانزدهم به مکزیک، این سنت با باورهای مسیحی آمیخته شد و اکنون در روزهای اول و دوم نوامبر و همزمان با روز گرامیداشت قدیسان کاتولیک برگزار میشود. در روز درگذشتگان، مکزیکیها بر مزار ازدسترفتگان خود گرد میآیند و برایشان شمع روشن کرده و گل نثارشان میکنند.
جشن گوئلا گوئتزاجشن: گوئلا گوئتزا که در آن گروه نمایندگان فرهنگی و هنری شهر جوچیتان مکزیک وارد محل برگزاری جشن گوئلا کوئتزا در شهر سان آنتونیو واقع در ایالت اُآخاکا می شوند. در این جشن نمایندگان شهرها و ایالتهای مختلف مکزیک گردهم میآیند و رقصهای محلی و سنتی خود را به نمایش میگذارند.
جشن کوئین سیانه را این جشنی است که مردم مکزیک به مناسبت رسیدن دخترانشان به سن پانزده سالگی برگزار میکنند. در این جشن پدر و مادر دختر همهٔ دوستان و آشنایانشان را برای شرکت در مراسم دعا در کلیسا و سپس جشنی شاد دعوت میکنند. بعد از بازگشت از کلیسا، از همهٔ مهمانها با ساز و آواز و غذاهای خوشمزهٔ محلی پذیرایی میشود.